Dinsdag 16 augustus
Jahoor, er is weer een nieuwe dag aangebroken in Afrika. Dat betekent dat het weer tijd is voor een nieuw verhaaltje…
Het is kwart voor zeven, ik (Shirley) hoor m’n wekker gaan, het is helaas weer tijd om uit bed te gaan. Ik pak met m’n slaapkop de laatste dingen uit m’n eenpersoonskamertje, doe ze in m’n tas en loop naar de eetkamer. Overal staan borden met twee witte boterhammen en de theemokken worden uitgedeeld, maar het allerbeste is natuurlijk de ontbijtkoek van pastor Joost, mmm. Na het ontbijt is het tijd om tanden te poetsen, tassen te pakken en in de auto te klimmen. Het duurt dan misschien even, maar om half negen beginnen we toch echt met rijden. We rijden een andere route dan eerst. We crossen door de bergen die om Lake Kivu heen liggen, maar dat kan natuurlijk niet zonder geluid; dat moet met de canavals playlist van Jeffry. We zingen de meest foute nummers en uiteindelijk zijn we dan aangekomen bij een plek waar we water kunnen halen. Hoppa, ook weer geregeld. We rijden weer een stukje door Afrikaanse dorpjes en gaan dan wéér stoppen… blijkt dat Martin (de veel te lieve buschauffeur) iets thuis op moet halen.
Vijf minuutjes later rijden we weer weg, maar dat is niet voor lang. Kwart over negen stoppen we namelijk alweer, alleen dit keer omdat Polycarpe zijn huis wil laten zien. We stappen weer allemaal de auto in, rijden nog door wat bergjes en komen uiteindelijk terecht bij een heel mooie waterval. Voor de zoveelste keer stappen we de auto uit. Mensen die de behoefte hebben om wild te plassen, kunnen dat doen, maar de meeste mensen nemen wat foto’s en gaan dan weer snel in de auto zitten om weer op te warmen. Oké, het is alweer tijd om te gaan.
We rijden nog andefhalf uur door de Afrikaanse gebergten en door dorpjes, voordat we voor een minder leuke verrassing komen te staan; een hobbelweg. Het is niet zomaar een hobbelweg, maar het is zonder twijfel de slechtste weg waar we tot nu toe op hebben gereden. Martin moet zigzaggend de weg over om de hobbels en gaten zoveel mogelijk te ontwijken. Als je naar buiten kijkt, zie je dat we nu echt in een ontzettend arm gebied zijn. We zien zelfs een vrouw die water uit een plas aan het scheppen is en dat vervolgens in haar drinkwater-jerrycan giet. Het is echt ongelooflijk. Door de hobbelweg zit iedereens blaas bijna in z’n nek, tijd voor een plaspauze. We stoppen bij een gezin dat daar woont, ook zij zien er een stuk armer uit. Goed, we zijn weer klaar om onze rit te vervolgen.
30237 hobbels en 487 keer zwaaien verder, komen we dan eindelijk aan bij gemeente Mbati. We zijn ondertussen al twee uur te laat, maar we zijn nog nooit zo vrolijk ontvangen. Alle kindjes staan op een rij en beginnen voor ons te zingen, we krijgen allemaal een zelfgemaakte hoed op ons hoofd gezet en we worden naar binnen begeleid. Er is, zoals gewoonlijk, weer een speciale plaats voor ons gemaakt waar iedereen ons goed kan bekijken. Op een gegeven moment wordt er aan ons gevraagd om nog een liedje te zingen. We brengen dan ook ‘Lees je bijbel’ en ‘King of kings’ weer ten gehore, de mensen beginnen vrolijk mee te klappen en te dansen.
Er volgen nog een paar speeches, we wisselen cadeautjes uit en dan is de dienst alweer afgelopen. We krijgen lunch in een apart huisje (bekende maaltijd). Na het eten lopen we naar de school die vlak naast de kerk ligt. Daar krijgen we een rondleiding, maar we houden ons vrij snel alweer bezig met de kinderen die buiten om ons heen verzamelen. De een begint een liedje met ze te zingen, de ander trapt een spelletje af en zo heeft bijna iedere Nederlandse jongere een groep Afrikaanse kindjes om te vermaken, superleuk!
Na de groepsfoto is het weer tijd om naar ‘huis’ te gaan. We stappen weer de busjes in en we gaan weer terug over de eindeloze hobbelweg. We zingen en zwaaien voor m’n gevoel aan een stuk door, waardoor het wat sneller voorbij gaat. Er rennen kinderen achter ons aan, er worden waterflessen uit het raam gegooid en zo komen we uiteindelijk weer bij ISANO aan. Gelukkig, lekker douchen!! Of nou ja, voor Afrikaanse begrippen. We gaan allemaal redelijk vroeg naar onze kamers om lekker te gaan slapen, weltrusten!
