Woensdag 17 augustus
Hallo Afrika, wat een vroege bedoeling is dit om 4:00 uur in de ochtend zeg. Wist niet hoe snel de wekker op snooze-stand gezet moest worden. Met tegelijkertijd de vraag: “waarom gaat die wekker op dit tijdstip af”? Al snel realiseer ik (Hannah) me dat het de dag van de safaririt is. Met moeite kleden we ons aan en gaan richting de eetzaal, waar om 4:30 het ontbijt klaarstaat. Langzaam komt iedereen één voor één aangesjokt en zien er nog slaperig uit, de één wat opgewekter dan de ander. Deze keer hebben we naast toast ook gehaktballetjes. Naar mijn (Mirthe) mening echt goor. Ga half over m’n nek, dus eet lekker droog brood met suiker. Naar mijn (Hannah) mening daarentegen zijn de balletjes toch wel erg lekker, eens een keer wat anders dan toast met een omelet. Er werden verschillende combinaties gemaakt. Ik at ze zo op, de ander maakte er een broodje bal van met mayonaise en ketchup. Het gedeelte mayonaise en ketchup ging mij om half 5 in de ochtend net iets te ver.
Als we in de bus zitten die op een helling staat geparkeerd rijden we plotseling naar achter zonder enige chauffeur. Ik (Mirthe) schrik, en Hannah begint al hard te gillen. In no-time staat Martin naast de bus om de handrem erop te zetten, die hij dus was vergeten. Knuppel. Typisch Afrikaans. Als iedereen zit gaan we rijden. We waren Kigali nog niet uit of iedereen was al in slaap gevallen. Ruim twee uur geslapen, totdat we letterlijk wakker geschud werden. We gingen van de goede weg af en kwamen op de ondertussen bekende oranje zandweg terecht. De natuur hier is een stuk droger dan de omgeving in Kigali. We rijden door een arme wijk en je ziet kinderen naar school toe lopen in hun uniform.
Na drie uur rijden komen we aan bij ‘Akagera National Park’. Bij de receptie aangekomen kijk ik even in het winkeltje en loop buiten rond. Daar zie ik een super mooie, fel gekleurde, glimmende vogel. Echt heel mooi! Nadat iedereen is uitgeplast, vullen we een formulier in en een gids komt ons halen. De gids laat op de kaart zien waar we heen gaan rijden. De rit duurt ongeveer zes tot zeven uur. Oeps. Dat is wel heel erg lang. Ik hoop dat het de rit waard is.
In de auto onderweg zien we al gauw een groep hertjes. Schattig. Ook zien we de prachtige natuur! Wauw. Voor ons steekt zomaar een buffel over en een poosje later staan rondom de auto’s een paar leuke apen. Ook zien we een dode buffel langs de kant van de weg liggen. Er zit een gat in z’n bil. Dit is aangegeten door insecten. Zag er niet zo lekker uit.
Het is warm in het busje en we hebben geen airco, daarom staan alle raampjes open. Als we een poosje onderweg zijn, komen er opeens heel veel dazen. Deze vliegen het busje binnen en steken ons. Al gauw is het een gevecht om al de dazen dood te meppen. Door middel van Pringlesbusjes en Mirthe’s slipper. Dan maar alle ramen dicht en meppen dan hebben we even rust. Maar al heel snel is het veel te warm in de bus, dus moeten de raampjes echt weer open om te luchten. Maar dan komen de dazen weer binnen. Maar al snel houden we even een tussenstop bij een mooi uitzicht, gelukkig frisse lucht! In de verte zien we een hippo. Een heel lange tijd gaat het: ramen open en meppen, ramen dicht en rust, ramen open en meppen, ramen dicht en rust. Het is een flink gezeur in het busje, want de één wil de ramen open en de ander dicht. Na een uur of vier rijden stoppen we bij een stopplaats om te lunchen. Daar zien we een kudde met hippo’s! Super tof! En wat een enorme beesten zijn dat. Tijdens deze stop is het tijd voor de lunch, picknicken naast de nijlpaarden.
Jannie heeft de lunch geregeld: twee witte puntjes, twee gekookte eitjes, een banaan en een appel de man. Ook was er pindakaas en jam, appelsap, sinaasappelsap, water en Fanta in verschillende smaken. Dit is de eerste keer dat we een -voor zover mogelijk- Nederlandse lunch op hebben. Eindelijk eens een keer geen warm eten als lunch. Na de lunch (met de nijlpaarden) gaan we weer verder met de rit. We zien buffels, apen, herten, zwijntjes, gnoe’s, en zebra’s.
We zien dat er stukken van de savanne zijn verbrand. Dit doen ze expres om bosbranden te voorkomen. Ook zien we een skelet van een buffel en een aangegeten nijlpaard. Stiekem vind ik dat nog het leukst en interessantst. Het uitzicht is waanzinnig en het is zo gaaf om de dieren allemaal zo in het wild te zien lopen! We hebben na een tijdje rijden weer een autoswitch. De mensen die heel de tijd in het busje (beter gezegd sauna) hebben gezeten, mogen in de auto. Jippie, AIRCO! Ik (Mirthe) en de andere ik (Hannah), zitten samen met Merel, Samira, Thijmen en Wiebe bij Polycarpe in de auto. Het is erg gezellig in onze auto. We moeten lachen om Polycarpe die zo blij wordt van giraffen. Daarom staan we ook langer stil bij de giraffen dan de anderen. Aan het eind van het park bedanken we de gids, nemen we een plaspauze en rijden we weer richting huis (ISANO). Het is half 4 als we vertrekken.
Na een lange autorit en zere billen van het zitten zijn we half 8 weer bij ISANO. Het eten staat al klaar voor ons. Mooi, want hebben reuze trek. Een heerlijke soep staat er. Mega goed gelukte patatjes en daarnaast de ondertussen welbekende rijst, beef, pasta en bonen. Ik (Hannah) ging voor twee kommen soep en de patatjes, met mayonaise en ketchup. We eten lekker met elkaar.
Ik (Mirthe) ga even douchen en app naar huis. Ik ga even naar mijn kamer om foto’s te bekijken. Ik val in slaap, totdat Luuk en Inge de kamer in komen stormen. Haha. We klieren en de klamboe valt van het dak. Haha. Maar Merel en ik vallen half in slaap, dus gaan Luuk en Inge er ook weer van door. Slaaplekker.
Na het eten denk ik (Hannah) even snel te gaan douchen. Er komt alleen nauwelijks water uit de kraan. Verrassend. De douchebak verandert letterlijk van wit naar oranje haha. Zoveel oranje stof zit er op mijn lijf en in mijn haren. Maar na het douchen voel ik me weer helemaal schoon. Daarna begin ik alvast mijn koffer opnieuw in te pakken, of beter gezegd te ordenen. Inpakken is natuurlijk niet aan de orde, want mijn koffer is nooit uitgepakt geweest. Tot slot zitten we met een groepje nog even gezellig zitten kletsen en sluiten we de avond af.
Morgen is de laatste dag… Ik ga het wel missen hoor, met name de groep. Je bent zo gewend geraakt aan elkaar en ook om met elkaar de dagen door te brengen.
