Afgelopen zondagmorgen 31 juli zijn we door de gemeente in een feestelijke en mooie dienst ‘uitgezwaaid’. In deze dienst kregen zowel de jongeren persoonlijk als de gehele groep een reiszegen mee van dominee Jos Aarnoudse, die deze dienst leidde. De kindernevendienst namen met geknutselde handjes het voortouw om ons uit te zwaaien. Niet alleen wij werden uitgezwaaid door de gemeente, maar ook werd er driftig gezwaaid naar de partnergemeenten in Rwanda. In Rwanda wordt de zegen vergezeld van uitbundig gezwaai. Na afloop hebben we meteen symbolisch de eerste malariapil ingenomen met een stuk Hollandse cake en zijn we als groep met ons geschonken Rwanda-shirt op de foto gegaan. Later die dag heeft iedereen zijn (laatste) spullen in de bagage gestopt. En zo gaan we vroeg ons mandje in, want de wekker staat bij allemaal heel vroeg afgesteld.
Maandag 1 augustus
5 uur. De wekker gaat. This is it; vandaag gaan we weg. Ik, Inge van Wijk, stap met moeite m’n warme bed uit om vervolgens m’n comfy reiskleding aan te schieten. Snel een broodje naar binnen proppen en hop, de auto in. We verzamelen om 6 uur bij de kerk om vervolgens richting Schiphol te rijden. De verschillen onderling zijn groot; de één staat er met een slaperige kop bij en de ander staat te springen van enthousiasme. In de auto onderweg naar Schiphol is de spanning van bezorgde ouders goed te voelen. ‘Heb je dit wel bij je?’ ‘Ben je dit niet vergeten?’ ‘Doe je voorzichtig?’ ‘Ja, pap’. Nu belanden we ook nog eens in de file, waardoor er nog meer gestresst wordt. Schiphol. There it is. Iedereen staat met grote koffers en tassen te zeulen. We worden een paar keer chagrijnig aangekeken door staff die vindt dat we in de weg staan. Lompe Hollanders.
Nu iedereen compleet is, is het tijd om de bagage in te checken. Familie kijkt al schichtig om zich heen; ‘Jullie komen toch zo nog wel gedag zeggen?’ ‘Ja.’ De bagage is ingecheckt en de kudde van Rwandareis en aanhang staat weer bij elkaar. Emma is jarig! Bij een verjaardag hoort natuurlijk taart. En bij een verjaardag van Emma hoort een Minion taart. Het idee is om deze na de security aan te snijden. De truc is nu om deze hier überhaupt doorheen te krijgen. Het is 9 uur en nu toch wel echt tijd om gedag te zeggen. 23 zoenen en 39 knuffels later staan we bij security. Ik word getrakteerd op een body check. Gezellig potje fouilleren. Feest. Iedereen komt gelukkig vrij gemakkelijk door security. Zélfs Mr. Minion. Time for Mr. Minion to be eaten. Met een geel monstertje in onze maag lopen we naar de gate. Voor wat het lijkt wel de 80e keer vandaag, wordt ons paspoort gecheckt en worden we als sardientjes in een blik in een bus gepropt. Lekker knus, dat wel. Het is inmiddels een uur of 11 en we mogen in het vliegtuig richting Istanbul instappen.
We zitten allemaal dicht bij elkaar, wat extra gezellig is. Er wordt druk gepraat en er worden alvast films uitgezocht om tijdens de vlucht te kijken. Als het vliegtuig opstijgt, zijn we eindelijk écht op reis. Tijdens het opstijgen krijgt de meerderheid van de groep een hartverzakking vanwege een luchtzak/turbulentie. Oops. We leven nog. De vlucht zelf verloopt voor de rest soepeltjes. Iedereen is geobsedeerd met het live beeld van twee camera’s die onder het vliegtuig hangen. We landen in Istanbul en we krijgen te horen dat het buiten 32 graden Celsius is. Hot hot hot. We moeten nu een paar uur wachten op onze vlucht naar Kigali. De één gaat op zoek naar eten (KFC!) en de ander vindt alles wel best en gaat gewoon op de grond zitten schrijven. Ik ga samen met een deel van de groep naar de WC. Hier komen we een vrouw in een burka tegen. Een deel van de groep kijkt haar met grote ogen aan. Culture people.
We kunnen nu boarden voor de vlucht richting Kigali. We worden weer in een bus gepropt en naar het vliegtuig gereden. Iedereen is nu een beetje verward, omdat we nu niet allemaal bij elkaar zitten. Zo zit ik op rij 5, net achter businessclass en zitten er een paar mensen rond rij 15 en rond rij 25. Maar hey, ik zit nu wel bij het raampje. Naast me zit een forse man die asociaal breed gaat zitten. Fijn. Meneer Breed valt in slaap, waardoor ik weer wat meer ruimte heb. Vrijheid blijheid.
Om 23:49 landen we in Kigali. We lopen het vliegtuig uit en zien overal kleine lampjes. We moeten door de paspoort controle (alweer) en lopen dan door om de bagage op te halen. We vallen ontiegelijk op als blanke, luidruchtige Europeanen. Ook azen we op de laatste Wifisignalen. We besluiten ook ons taalgebruik aan te passen; in plaats van b*tch zeggen we nu zeekoe. We lopen het vliegveld uit om ons vervoer te bekijken. Een jeep en een gammel busje staan voor ons klaar. Het is dan ook een hele klus om zowel de bagage als de personen zelf hier in te krijgen. De wegen zijn hobbelig en heuvelachtig. Aan het begin lijkt het nog mee te vallen; gewoon asfalt. Het laatste stuk is echter een onverharde weg die ook nog eens scheef is. Stress. We komen nu aan bij ISANO. We krijgen kamers van 2 of 3 personen aangewezen. Er hangt al een klamboe voor ons klaar, zodat we meteen kunnen gaan slapen. Het is over 3en als ik het licht uit doe. Tot morgen.
Daphne schreef:
Leuk geschreven! Wat zullen jullie moe zijn na zo’n lange reis.. Ik ben benieuwd naar de volgende update van jullie avontuur. Geniet ervan!
2 augustus 2016 — 21:42
Jolanda Maaskant schreef:
Hallo lieve reizigers! In de thuisfront-appgroep was er opgeluchte blijheid gisteravond laat, toen jullie op het vliegveld van Kigali met de laatste WiFi allemaal (behalve Jelle, die natuurlijk gewoon in z’n comfortzone is 😉 even naar huis apten om te laten weten dat jullie veilig geland waren. Overigens volgden we jullie vliegreis in die groepsapp ook via een of andere vlucht-volg-site (met dank aan Jan; de vader van Jirre en Sifra). Vandaag zagen we foto’s van jullie op de Facebookpagina van Jerome Bizimana. Benieuwd hoe jullie het hebben daar met elkaar, maar dat gaan we vast nog lezen hier. Alle ouders kregen vandaag een mailtje van Rita met een gedicht over ‘loslaten’. Heel mooi. We laten onze zorg los, omdat we net als Thirza van Joost weten dat jullie ondanks de afstand toch gewoon dichtbij ‘in ons hart’ zitten. Heb het goed daar met elkaar; geniet, vertrouw, leer, ervaar, deel!
2 augustus 2016 — 22:48
Ruurd Bijlsma schreef:
Nou, de reis is gelukkig goed verlopen. Ik blijf jullie volgen!
Succes verder en veel plezier.
2 augustus 2016 — 23:17
Enrico Vastenhout schreef:
Het was heel bijzonder om jullie allemaal uit te zwaaien en voor ons als thuisblijvers ook best spannend. Toch een kwestie van ‘overgeven’ en loslaten …
We waren dan ook superblij met de eerste berichtjes en foto’s!
Geniet ervan lieve mensen.
3 augustus 2016 — 08:02
Betty van Tent schreef:
Wat leuk om op afstand op deze manier deelgenoot te kunnen zijn van jullie ervaringen! Hopelijk volgen er nog meer! Foto’s hebben we al op fb gezien, erg leuk! Heel veel plezier, maak er een mooie tijd van! Veel indrukken, misschien ook vermoeiend en intensief, maar geniet er vooral van!
3 augustus 2016 — 08:35
Joke wijnbelt schreef:
Ontzettend leuk geschreven
3 augustus 2016 — 09:36
Marianne hofman schreef:
Wat gaaf om jullie ‘reisavontuur’ terug te lezen! Het was voor ons ook apart om jullie vliegtuig te volgen….Volgens mij hebben alle ouders heel de avond naar hun telefoon zitten staren waar jullie vlogen ?! Dankbaar dat jullie veilig in het verre zijn aangekomen! En nu genieten jullie……! X
3 augustus 2016 — 09:39
Marianne hofman schreef:
Wat gaaf om jullie ‘reisavontuur’ terug te lezen! Voor ons ouders, was het ook bijzonder om jullie vlucht te kunnen volgen….Volgens mij hebben alle ouders heel de avond naar hun telefoon zitten staren ?! Dankbaar dat jullie veilig in het verre zijn aangekomen! Nu genieten van dit mooie avontuur! Heb het goed met elkaar…..liefs Marianne
3 augustus 2016 — 09:44
Jill schreef:
Enorm leuk om zo’n eerste reisverslag te lezen . Bedankt
3 augustus 2016 — 09:57
Jolanda schreef:
Wat ontzettend leuk om zo met jullie mee te lezen over jullie belevenissen daar!
3 augustus 2016 — 12:55
Rita Verboom schreef:
Wat een leuk geschreven stukje. Geweldig om te lezen.
Ik kijk al uit naar de volgende bijdrage.
Ds Jérôme heeft al aardig wat foto’s op facebook gezet dus we volgen jullie op de voet. We hebben zijn bijdrage op de facebookpagina van de kerk en Rwandareis 2016 gezet. Wordt al druk geliked
Op naar de volgende bijdrage. Fijne tijd en veel plezier met elkaar.
3 augustus 2016 — 18:32
angelique schreef:
Dat jullie ondertussen maar wat bij geslapen hebben. En nu benieuwd naar jullie verdere verhalen. Geniet ervan.
3 augustus 2016 — 20:49
Yolanda van den Herik schreef:
Super om zo op afstand me te leven/lezen!
Ben benieuwd naar het volgende verslag…
Geniet met elkaar en van elkaar!
3 augustus 2016 — 21:15
Oma en Opa schreef:
Heel leuk reisverslag
Ik neem alle foto’s waar Luuk opstaat
3 augustus 2016 — 21:40