Bouwen aan verzoening

Maandag 8 augustus

Vanmorgen word ik tot mijn grote verbazing wakker naast Jeffry en andersom natuurlijk ook. Daarna naar het ontbijt. Dit bestaat uit: thee, ei, jam, broodjes, muesli, honing, ananas, banaan, appel en melk. Onze spullen kunnen we hier in het gastgezin achterlaten omdat we hier vanavond weer terugkomen om te slapen. Om 9 uur Rwandese tijd (dus half 10) rijden we weg.

Ervaring van het helpen groep 1 van Wiebe:

We gaan gesplitst in twee groepen naar een huis toe waar we helpen om het dak af te bouwen. Aan het dak afbouwen kunnen we niet zoveel doen, omdat er voldoende werklui rond lopen. Wij besluiten om de kinderen uit de buurt te vermaken. We leren ze het liedje ‘King of Kings’ aan. Vervolgens leren ze ons ook een liedje in Kinyarwanda aan, wat ons nog niet eens zo slecht afgaat. Later lopen we met de pastor (en alle kinderen) een stukje verder naar de koffieplantage en naar de kerk toe. Naast de kerk zit de school. Wanneer we bij de school aankomen, horen we van de juffrouw dat er maar een paar kinderen na de vakantie terug naar school zijn gekomen. We beseffen ons dat de ongeveer vijftig kinderen die achter ons aan liepen daar dus hadden moeten zijn. Maar het positieve is dat wij ze wel een paar Engelse woordjes hebben geleerd en dat de ochtend dus helemaal niet zo slecht besteed is 😉

Ervaring van het helpen groep 2 van Jeffry:

Wij werken bij een gezin van een weduwe die sinds de genocide met haar tweeling daar woont. Eigenlijk wel een raar idee om met z’n drieën in zo’n kleine ruimte te moeten leven. Wij hebben thuis allemaal een eigen kamer. Nadat we klaar zijn met bouwen worden we hartelijk bedankt door de dominee die ter plaatse is en ook door de vrouw voor wie we het gedaan hebben. Ik vind het superleuk dat we dit hebben kunnen doen!!!

Na het bouwen komen we aan in de kerk van Mwirute, waar we met z’n allen lunchen. Wat we eten moet inmiddels toch ook geen verrassing meer zijn toch? Daarna gaan we terug naar he gastenverblijf van de kerk in Remara. Nadat we hier wachten op nieuwe flesjes water komt pastor Jérôme ons drie kwartier later weer ophalen en leidt ons naar de kerk. Daar komen we in een zaaltje te zitten met mensen die de genocide hebben meegemaakt. Zij vertellen daar dat alle vrouwen daar overlevenden zijn en alle mannen daar daders zijn die daarvoor hun straf hebben uitgezeten. Deze slachtoffers en daders zitten door elkaar heen en gaan tegenwoordig weer met elkaar om. De slachtoffers vertellen dat ze de daders hebben vergeven. Er wordt verteld dat de Hutu’s via de radio en krant te horen kregen dat ze de Tutsi’s moesten vermoorden. Of je nou buren, vrienden, familie of een gezin was dat maakte niet uit, de Tutsi’s waren slecht. Er zit zelfs een man naast een vrouw, die haar man en kinderen heeft vermoord.

’s Avonds gaan we naar het gastgezin terug. Hier worden we weer hartelijk ontvangen. Helaas is pastor Jean-Marie nog steeds ziek, net zoals gisteren. Maar zijn vrouw en kinderen zijn erg aardig voor ons. We geven ze nog een hoop cadeaus. Ze is zo blij met de pot pepermuntjes dat ze die op haar hoofd zet en een dansje ermee doet!